Al vroeg s'morgens rijden we naar het dorp dat we gisteren bezochten om er de lokale kleuterschool, die gesteund wordt door Plan België, te gaan bezoeken. Onderweg stoppen we voor een traditioneel lokaal ontbijt: noedelsoep. Bij aankomst in de school, blijken de kinderen ook net aan het ontbijt te zitten. Omdat de ouders geen geld hebben voor 3 maaltijden per dag en de voeding vaak eenzijdig is, zorgt Plan België ervoor dat de kleuters de dag toch stevig kunnen beginnen met een kom dikke rijstsoep met vis. Ze zitten in een kringetje op de grond onder het huis van de juf dat meteen ook dienst doet als klaslokaal. Na het tandjes poetsen aan de waterpomp, gaat de les verder. Vandaag gaat het over de 5 zintuigen. Potjes met geurige dingen als jasmijnbloesem worden doorgegeven waarna de kleuters moeten zeggen wat er in zit. Ze doen enthousiast mee en laten zich niet afleiden door onze aanwezigheid, zelfs niet wanneer ik in hun 'klaslokaal' een interview doe voor de VRT-radio.
In het tweede klasje voor de 5 a 6-jarigen achter het huis, tekenen de kleuters letters van het Khmer-alfabet na. Ik zou het niet meteen kunnen. De kinderen die kleuteronderwijs volgden, hebben deze en andere vaardigheden alvast onder de knie. Daardoor hebben ze een stevig beentje voor op hun leeftijdgenootjes tijdens hun latere schoolcarrière. Dat wordt tijdens ons volgende bezoek, aan een lagere school, duidelijk geïllustreerd. De kinderen die kleuteronderwijs volgden en die nu in het eerste leerjaar zitten, kunnen de letters meteen op papier zetten. De anderen, die pas sinds een paar maanden voor het eerst naar school gaan, aarzelen. De eerste groep tekent ook met veel meer detail en is opmerkelijk assertiever in de klas.
In deze lagere school zien we ook dat het tekort aan leraren nog steeds een serieus probleem is in Cambodja. Leerlingen van het eerste en vijfde leerjaar zitten in dezelfde klas, terwijl de juf haar aandacht verdeelt. Bovendien is het schoolgebouw te klein, waardoor een deel van de leerlingen les moet volgen in een hutje naast de school.We keren terug naar de kleuterschool en verzamelen ons onder een grote boom voor een interview met het dorpshoofd. De man is ook animator voor Plan en daar is hij erg trots op. Hij vertelt honderduit. Onze vertalers hebben de grootste moeite om hem bij te benen. Ondertussen schallen regelmatig Cambodjaanse 'schlagers' uit zijn gsm. Een vreemd, onnatuurlijk geluid in deze rustige omgeving waar je anders enkel tokkende kippen en hier en daar het geblaf van een hond hoort.
Nadien is het de beurt aan de onderwijzeressen om honderduit te vertellen over hun baan. Een van de journalisten vertelt hen dat hij erg onder de indruk is van hun werk en dat hun lesmethodes erg lijken op die van in België. De juffen toveren daarop een brede glimlach op hun gezicht. 'Awkun', bedankt!
Op de terugweg hebben we nog even de tijd om een tempel te beklimmen om de zonsondergang te bekijken. Wat een prachtig zicht! De perfecte afsluiter om even bij te komen van een dag met veel emoties: vertedering bij het zien van de schattige kleuters, bewondering voor het werk van de juffen, triestheid vanwege het harde leven voor veel mensen hier en vooral veel hoop voor de toekomst.
